Teksten – Pagina 4 – Heleen Verburg

Wiplala Weer

Luister, hij mag hier blijven en ons kind weer wezen. Maar hij moet beloven dat hij niet weer zal tinkelen. Belooft hij dat?

Wiplala is een piepklein mannetje dat in het huis van de familie Blom terecht komt. Daar beleeft hij spannende avonturen met vader Blom, dochter Nella Della en zoon Johannes. Wiplala is overigens niet alleen klein, hij kan ook tinkelen. Een soort toveren dat prachtig van pas kan komen, alleen heeft Wiplala het niet helemaal onder de knie.
Een muzikale bewerking van het gelijknamige boek van Annie M.G. Schmidt

Reprisetoernee: januari 2015 t/m mei 2015
De liedjes uit “Wiplala Weer” zijn uitgebracht op CD

Première:

24 januari 2010, Utrecht, Stadsschouwburg
productie: Theatergroep Het Filiaal, www.hetfiliaal.nl
regie: Monique Corvers
compositie: Gábor Tarján
decor: Sacha Zwiers
kostuums: Joost van Wijmen
spel: Gabby Bakker, Joost Claes, Ramses Graus, Karin Jansen, Mirthe Klieverik, Eva Knibbe, Onno Roozen
muzikanten: Frans Cornelissen/Kees Adolfsen, Michel Lamers, Peter Sambros, Mariek Snijders, Rombout Stoffers

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 3, max.11
vrouwelijke rollen: min.4, max. 10

Publieksgroep:

Vanaf 4 jaar

Ze was het wachten waard

de schrijver: Ik heb het gedaan, ze zitten buiten.
Het viel niet mee.
Het was gemakkelijker geweest als eentje niet zo hartverscheurend had gehuild.

Een vijfling zit al bijna hun hele leven te wachten voor de deur van hun ouderlijk huis. Hun moeder heeft hen ooit de deur uitgezet maar ze geven de hoop niet op ooit weer eens te worden binnen gelaten. Zo zijn ze tot elkaar veroordeeld en rijgen de dagen zich aaneen. Moeder heeft inmiddels eieren voor haar geld gekozen. Als ze begrijpt dat haar kinderen tot in de dood op haar zullen blijven wachten, gooit ze haar dagboek door de brievenbus naar buiten en vertrekt ze met haar man door de achterdeur.

Première:

7 mei 1990 in het Studiotheater in Amsterdam
productie: Theatervereniging Mevrouw Smit
regie: Mathieu Güthschmidt
muziek: Alan Evans
decor: Joep Bertrams
kostuums: Renée Zonnevylle, Cees Landsaat
spel: Jan Elbertse, Bruun Kuijt, Beatrijs Sluijter, Elsje Slats, Caroline Beukman

Rolbezetting:

mannelijke rollen: 2
vrouwelijke rollen: 3

Publieksgroep:

Volwassenen

Prijzen en publicaties:

Publicatie in het Vlaamse tijdschrift Etcetera

Zout op mijn huid

Ze hadden je niet in de aarde moeten begraven, Gauvain.
Een zeemansgraf.
Je had een zeemansgraf moeten hebben.
Een tijdje meedeinen met het water en dan langzaam wegzinken tot op de bodem.
Eindelijk rust.
Voorgoed verlost van het verlangen.

Een paar jaar geleden was Nederland in de ban van Vijftig Tinten Grijs, maar ook in de jaren tachtig werden we geraakt door een erotisch getinte roman geschreven door een vrouw: Zout op mijn huid. Bij de verschijning deed het boek veel stof opwaaien vanwege de expliciete seksuele toon. Inmiddels is het uitgegroeid tot literaire klassieker en wordt het gezien als hét verhaal over gepassioneerde liefde.

Zij is een intellectuele Parisienne, hij een typische Bretonse visser. Het enige dat ze delen is de liefde. Het verschil in leefstijl en afkomst is groot, maar de aantrekkingskracht is nog groter. Jarenlang hebben ze stiekeme afspraakjes terwijl ze allebei met iemand van hun eigen ‘soort’ getrouwd zijn. Wat begint als iets zuiver lichamelijks, blijkt zich te ontwikkelen tot meer dan dat.

Zout op mijn huid is een romantisch en sensueel verhaal; een ode aan de liefde.
Gebaseerd op het beroemde boek van Benoîte Groult.

Première:

21 februari 2015, Stadsschouwburg Leiden
Productie: Hummelinck & Stuurman, www.hummelinckstuurman.nl
bewerking: Mirjam Koen, José Kuijpers, Heleen Verburg
regie: Mirjam Koen
decor: Leon van Boxtel
kostuums: Bernadette Korstens
spel: José Kuijpers, Dragan Bakema, Sophie van Winden